26 juni Inpakken We zullen Amerika weer missen

Ik heb het idee dat ik de hele dag heb ingepakt.

We zijn vanmorgen heel even naar wat winkels geweest om een koffer te kopen. Geen koffer gevonden, wel weer een hoop taartspullen. We moeten het doen met de koffers die we bij ons hadden en dus ook met die kapotte die we niet achter ons aan kunnen slepen omdat een wieltje is afgebroken.

Ik ben begonnen met de kleren inpakken terwijl Philippe en de kinderen gingen zwemmen. Ik riep nog dat ik ook zo kwam, maar daar is jammer genoeg niets van gekomen. We hebben zo ontzettend veel gekocht (ik durf bijna niet op de creditcard rekening te kijken, haha) dat we nu al 4 bomvolle koffers hebben en er nog een hoop toiletspullen naast staan en die mag je niet mee nemen in de handbagage. Dat wordt weer trucjes uithalen zodat het net in elkaar past.

We hebben vanavond nog een laatste keer gebarbecued en nu moet het goed zijn. Ik wilde nu iets schrijven over dat we hier ook lang genoeg zijn geweest en dat we genoeg herinneringen hebben en dat we nu ook echt weer naar huis willen, maar dat is allemaal nog niet zo.. We zijn behoorlijk beteuterd en zijn nóg niet tevreden ;o).

Nee hoor, dat is een grapje!We kunnen niet wachten om jullie alle foto’s te laten zien en we kunnen niet wachten om Isha te knuffelen en om weer de ruimte van ons grote huis te voelen.

Camperen was superleuk en ik kan goed inzien dat het voor deze reis de perfecte manier was om rond te reizen, maar misschien dat ik de volgende keer zou kiezen voor een combinatie (nee, volgend jaar gaan we weer naar Florida!!), want ik vond het wel intensief om 3,5 week constant bij elkaar op de lip te zitten. Anyway, ik dwaal af…

We hebben onze *&%$%$#-buggy gedoneerd aan een fonds dat er wel blij mee was, de etenswaren aan onze buren beloofd en –bijna- alles ingepakt (we gaan dadelijk nog even zitten voor dat laatste koffer. Kijken of het nog voller kan!).

Morgen staan we om 6:30 op, dan eten we en zullen we om 8:00 vertrekken richting Apollo. Om 11:00 moeten we bij het vliegveld zijn, want om 14:00 (23:00 ned tijd) zullen we vertrekken met het vliegtuig. Het is wel super-de-luxe dat we een rechtstreekse vlucht hebben!

Hieronder de informatie van de terugreis:

Terugreis:      (San Francisco Intl. -> Schiphol)

Datum:            27-5-11

Vlucht:            KLM 606

Vertrektijd:     14:00 (lokaal)

Aankomst:      09:15 (NL tijd) / 28-5-11

Totale reistijd  10:15 uur

Mochten jullie je na dit blog nog steeds afvragen waarom we Amerika zo leuk vinden, dan lees onderstaand rijtje nog maar eens:

We zullen Amerika gaan missen!

Het land waar achter elke bocht een ander uitzicht is (al liggen de bochten vaak ver uit elkaar).

Waar alle volwassen mensen koffie uit een tuitbeker drinken.

Waar je naar een fonteinenshow kunt kijken in de woestijn.

Waar je M&M’s in kiloverpakking kunt kopen.

Waar rijden met een 31 voet lange camper peanuts is.

Waar diezelfde peanuts overal in zitten in de vorm van Peanutbutter.

Waar je door volstrekt vreemden wordt aangesproken alleen om je te vertellen hoe leuk/ goed/ mooi je eruit ziet.

Waar het woord grootheidswaanzin helemaal niet in het woordenboek staat, omdat alles van iedereen groot is.

Waar niemand zeurt over het weer, ook al is het slecht.

Waar mensen sorry zeggen als ze tegen je op lopen.

Waar mensen in één rij staan om hun kleren af te rekenen of om de tram in te mogen.

Waar medewerkers van een winkel, tram, bus, etc vrolijk zijn en grappen maken.

Waar elke inwoner al eens in Amsterdam is geweest (en waarschijnlijk meer heeft gezien als de gemiddelde Nederlander).

Waar je maar 1 keer betaalt voor je drinken en dan gratis refills krijgt.

Waar je een mooie taart gewoon in de winkel koopt.

Waar alles zo makkelijk mogelijk wordt gemaakt.

Waar de voorzieningen (zoals shuttles, informatie, wc’s, plattegronden en drinkwater)  in een park gratis zijn.

Waar je vrijwel nergens troep langs de weg ziet en zelf bij een tankstation de perken mooi zijn bijgehouden en de wc schoon is.

Waar iedereen vraagt hoe het met je gaat en vervolgens niet verwacht dat je ‘slecht!’zou zeggen.

Waar fietsers op de stoep en….. eigenlijk overal fietsen (ook langs de snelweg).

Waar de natuur zo veel verschillend moois te zien geeft en de mens hier maar zo weinig aan gekomen is.

Waar de vrachtwagens vaak nog mooier dan de gewone auto’s zijn en ze zo mooi verlicht zijn ’s avonds (vindt Philippe).

Waar een Lexus helemaal niet zo veel voorstelt ;o).

Waar het vergeven is van de ‘Monstertroeks’ (volgens Bram).

Waar je niet gek bent als je anders bent.

Waar je niet hoeft te zoeken naar een VVV kantoortje.

Waar overal alles hetzelfde werkt.

Waar je niet hoeft te betalen voor een credit card transactie.

Waar 20 stopcontacten in 1 camper zitten (meer dat wij thuis hebben).

Waar kwijtgeraakte spullen nooit ver kunnen zijn.

Waar je zo klaar bent met opruimen en poetsen (waarom gebeurt het dan niet???).

Waar je je woonkamer gewoon uitschuift als je hem te klein vindt en je slaapkamer trouwens ook!

Waar Philippe, als we ruzie zouden hebben niet weg kan lopen.

Waar ik gewoon kan blijven praten als Philippe op de wc zit.

Waar Philippe hele boeken op de wc leest.

Waar Philippe dus niet naar me kan hebben geluisterd in die tijd.

Waar we een ander uitzicht en andere buren kunnen nemen als ze ons niet bevallen ;o).

Waar we geen rotzooi in de garage kunnen maken.

Waar de boodschappen voor je ingepakt worden.

Waar je daarna met je boodschappen alleen het parkeerterrein over hoeft waarna je ze kan inruimen.

Waar je geen munt in de kar hoeft te duwen en waar ze karren voor mensen met twee kleine kinderen hebben.

Waar we binnen no time overgewicht zouden ontwikkelen.

En waar Isha niet is…..

Nè, we komen maar gewoon weer naar huis!!!

Naar ‘The Netherlands’ (no not Amsterdam, but in the south, close to Belgium).

Waar de mensen klagen over het weer, de lange rij bij de kassa en elkaar.

Waar je stom aangekeken wordt als je aan een wildvreemde vraagt hoe het met hem gaat.

Maar ook waar de opa’s en oma’s zitten te wachten op hun kleinkindjes, waar onze lieve vrienden en familieleden wonen en waar we weer lekker van onze kleine Isha kunnen genieten en Bram van zijn auto’s en Julia van haar vriendinnen en poppen.

25 juni Cars show en Highway 1

Vanmorgen waren we vastbesloten om eens te gaan eten bij Denny’s of Wendy’s of één van die andere vette ontbijttenten. We besloten om gewoon richting San Jose beginnen te rijden (waar de Cars exhibition is) en onderweg te eten…. Normaal kom je om de 5 mijl zo’n tent tegen en nu zijn we helemaal tot San Jose gereden (1,5 uur rijden) zonder te eten!

Ongelooflijk dit! Maar gelukkig hadden we nog 4 vrije uitloop eieren en vegetarische worstjes en hebben zelf een Amerikaans ontbijtje gemaakt. Ook lekker!

En toen gingen we naar Cars. Julia is er vol van (ze gaat zeker met bliksem op de foto) en Bram vraagt zich af of het nog ver lopen is tot aan de ‘oscoop’. Als we hem proberen uit te leggen dat we Cars in het echt gaan zien heb ik het idee dat hij niet helemaal begrijpt wat dat zou moeten betekenen.

Er staat een rij voor de deur van het gebouw waar de auto’s staan. Er komen mensen langs de rij met tattoos voor de kinderen en Julia laat zicht heel gewillig een tattoo van Bliksem op plakken. Als we na ruim een uur wachten eindelijk aan de beurt zijn mogen we eerst een sleutelhanger uitzoeken, daarna een computerspelletje (memory) doen en dan komt het grote moment. Daar staan de echte Bliksem, Finn Mc Missile en Takel! Alleen… er staan ook andere mensen omheen en daardoor sloeg Julia helemaal dicht. Bram was zó onder de indruk van…. het spelletje dat hij ook niet op de foto wilde en dus staan wij nu met een verontschuldigende glimlach en twee tegenwerkende kinderen op 3 foto’s (want ze maakten gratis foto’s). Ook op foto’s die wij maakten wilden de kinderen niet mee werken… Dus even later liepen er 4 chagrijnige  mensen over straat.

Nou, dat was dus het grote Cars avontuur!

Dan maar door naar Highway 1. Gelukkig kunnen we hier wel volop van genieten. Het weer werkt ook nog goed mee en we maken een paar prachtige foto’s van de kustlijn. 

Later begint het meer te betrekken, maar dat maakt voor het uitzicht niet uit. PRACHTIG! Wat ben ik blij dat we dit toch nog gedaan hebben!

’s Avonds eten we vlak voor San Francisco met uitzicht over de oceaan en dan rijden we door naar de Golden Gate Bridge. Wat zijn wij toch geluksvogels! We hebben achter op het bed, op onze buik gelegen en een half uur lang van het uitzicht genoten.

Dit was een mooie afsluiting van de vakantie. Op deze plek beslissen we ook dat we morgen het de kinderen niet meer aan gaan doen om weer door SF te slenteren. We gaan morgen wel nog heel even winkelen en voor de rest lekker zwemmen en koffers inpakken.

24 mei San Francisco

Wauwie! Groot nieuws! Wanda heeft haar eerste bruidstaart gemaakt en ook nog met een prachtig resultaat. Ik vind dat hij hier ook tussen moet komen te staan. Wanda, “You did a wonderful job!”

Wij zijn vandaag weer San Francisco in geweest. We zijn eerst met de Cable Car naar Chinatown gegaan. 

Je krijgt daar echt het gevoel dat je in China bent. Met als prettig voordeel dat je maar een paar ‘Blocks’ hoeft te lopen en dan weer bij een normale, Amerikaanse lunchroom kunt gaan eten.

Ja, daaraan zie je dat Azie waarschijnlijk niets voor ons is. Toen het tijd werd om te eten zijn we heel snel weer ‘China’ uitgelopen. Het zag ons allemaal wat te sjofel uit…

Na het eten zijn we even wat gaan lopen en wat winkels in gelopen (Philippe heeft eindelijk ook een jeans van Levi’s) en toen zijn we met de Cable Car richting Fischerman’s Warf gereden om daar naar de zeeleeuwen te gaan kijken. Er lagen er niet zo veel als de eerste keer dat we hier waren, maar er lag een flinke en een kleintje op het eerste ponton en dat was genoeg. 

Wat een heerlijke beesten zijn het toch! Helaas zagen we op een gegeven moment dat het kleintje zich omdraaide en een visnet om z’n hals heeft. Ik word weer misselijk als ik dit schrijf. Het zat namelijk al helemaal in z’n huid…

Ik ben natuurlijk (dierenvriend als ik ben) meteen naar het SeaLion Information Centre gelopen en ik wilde mijn verhaal gaan doen toen ik hoorde dat hij net aan iemand anders aan het uitleggen was dat ze vorige week hebben geprobeerd om hem eruit te halen, maar dat hij vlucht voor de boot. Hij vertelde dat het vaker gebeurt en dat ze helaas moeten wachten tot hij op het strand gaat liggen of tot hij zo ziek is dat hij niet meer kan vluchten. Dan kunnen ze het net verwijderen en hem behandelen. Hij zei er wel bij dat het meestal helemaal goed komt bij deze verwondingen.. Hm, meestal.. Ik vraag me af of ze ze niet gewoon kunnen verdoven of zoiets. Echt heel zielig….

Hm, misschien zondag nog eens gaan kijken hoe het met het kleintje gaat. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het zo makkelijk zal genezen als je de wond ziet.

Na dit droevige gezicht zijn we naar de tram gelopen en ontdekten we dat meer mensen het idee hadden om naar huis te gaan met de tram. Er stond een hele lange rij en elke keer als er een tram kwam was deze bom vol. We hebben even getwijfeld en hebben toen ‘lekker’ wat beweging genomen en zijn zelf naar pier 1 gelopen (ik met Julia op de arm, Philippe met het ^%$#^-wagentje). Was ook heel goed te doen. We kwamen op ons dooie gemakkie aangelopen toen we om ons heen iedereen langs zagen rennen. Wat bleek; we waren maar net op tijd voor het veer, anders hadden we een uur moeten wachten.

Terug bij de camper hebben we –weer- gebarbecued en toen gingen er alweer twee naar bed.

Morgen gaan we naar San Jose. Daar is namelijk de Cars 2 tour en daar kunnen we de echte Bliksem, Takel en Finn mc Missile zien! Daarna een stuk van Highway 1, langs de kust. Jippie!

23 juni Nog 1 keer Wal-Mart en zwemmen

Vannacht heb ik weer eens heerlijk geslapen. Het is hier (en dan bedoel ik hier bij San Francisco, want de andere plaatsen waren, op Yellowstone na lekker) echt koud ’s nachts. Zo koud dat ik er vaker van wakker lag. Dus vannacht de verwarming op 75 gehad en heerlijk geslapen!

We hadden besloten om nog 1 keer naar Wal-Mart te gaan. Er is iets met die winkel dat ons steeds er naartoe trekt.

Afijn, een uur nadat we vrolijk binnen waren gestapt zat ik naar alle plastic tasjes (die voor ons zijn ingepakt) te kijken en me af te vragen hoe we in -----naam al dat snoep en lekkers nog op moesten krijgen in 4 dagen. Ach en toen zijn we meteen maar begonnen. Op de parkeerplaats hebben we genoten van een heerlijk stuk ‘German chocolate cake, filled with German chocolate icing with coconut and pecans, finished with fudge icing’

MJAM!!

De SUPER grote zak M&M’s (of emmie-ems zoals Bram ze noemt), de skittles en de koekjes zijn voor nu even in de kast opgeborgen. Ze overleven een vlucht overzee ook wel!

Ook heb ik een hele hoop ingrediënten die ik wil uitproberen voor de taarten gekocht. Die gaan allemaal mee naar Nederland!

Bij ‘thuiskomst’ zijn Philippe en de kinderen gaan zwemmen. Het leek heerlijk warm, maar toen ik een half uurtje later aankwam zat er niemand meer in het zwembad. Ze hadden het koud! Het water was ook koud, dus hebben Julia en ik lekker even in de zon gezeten en heeft Bram met zijn autootjes gespeeld terwijl ik een verhaal van Mega Mindy verzon (het ging een beetje moeizaam, maar ze waren zo content ermee dat ik er nog één heb moeten verzinnen). En Philippe? Hij is naar de camper vertrokken en is een hele tijd weg geweest (vlg mij naar de wc ofzo). Tja, we krijgen nog eens tijd voor de dingen als we een hele dag niets doen!

Later kwam Philippe weer terug en hebben ze nog een paar keer lekker gesprongen in het zwembad.

’s Avonds hebben we weer lekker gebarbecued en daarna een film gekeken. Supergezellig met z’n viertjes! Na de film hebben de kinderen nog lekker gedanst en nu liggen ze beide in een ander bed, want ze waren zó druk geworden dat ze niet meer rustig te krijgen waren….

22 juni San Francisco

San Francisco is koud!! We zijn vanmorgen vertrokken met de ferry richting SF.

Ik had op de ferry al zoiets van hmmm, iedereen heeft een lange broek aan en een vest bij zich. De zon schijnt toch lekker? Het windje was een beetje fris, maar het was ook nog vroeg. De zon zou vast door breken.

Philippe was in z'n element op de boot en heeft vrolijk in de zoute nevel foto's van het water staan maken:

Toen we aan kwamen bleek het echt koud te zijn. We waren toch met z’n allen te optimistisch gekleed. We dachten nog dat we op Pier 39 wel een vest konden scoren voor weinig, maar kwamen alleen met een pet voor Philippe terug. Ach ja, heeft hij in ieder geval een warm hoofd (???).

Na Pier 39 zijn we op weg gegaan naar de Cable Cars. Door de kou zijn we helemaal vergeten te kijken of de zeeleeuwen er lagen… Volgende keer beter (maar wel nog deze vakantie)!

Voordat we bij de Cable Cars aan kwamen had ik me al 15 x afgevraagd hoe ik nu kon vergeten dat we het de vorige keer in SF ook zo koud hebben gehad. Ik heb notabene hier mijn koudeallergie ontdekt!! Nee, wij (Julia en ik) liepen in ultra korte broekjes en bloesje zonder mouwen tussen de mensen met winterjassen aan!

We dachten dat we het in een Cable Car wel warm zouden krijgen. Even vergeten dat die krengen open zijn aan alle kanten. Nou, dan maar meteen de disney winkel in (gelukkig was ik niet vergeten waar die lag). Hebben ze hem verplaatst!

Toen zijn we bij Macy’s binnen (dáár hebben ze leuke kleren!!!) gaan vragen waar de disneywinkel naartoe verhuisd was en dat bleek gelukkig niet ver te zijn. De kinderen (en ik ook, er is iets met die winkel waar ik blij van wordt) hebben hun hart opgehaald en hebben allebei een nieuwe knuffel en speelgoed, een zonnebril en slippertjes (tja, wat kan ik zeggen. Het was uitverkoop!). Helmaal blij kwamen we weer naar buiten. De kinderen schrikken al niet meer zo van ‘Enge zwarte mannen die iets aardigs proberen te zeggen’ en geven zelfs soms antwoord.

Na de disneywinkel zijn we gauw even de Apple store in gedoken voor een ‘collega’ van Philippe en toen snel met de metro naar het veer. Volgende keer nemen we op z’n minst warme kleren mee.

Bij ‘thuiskomst’ hebben we lekker gebarbecued en de was gedaan (hebben we niet zo veel werk meer als we thuis komen). Daarna gingen de kids al naar bed.

Ik zie net dat we door de kou helemaal zijn vergeten foto's te maken. Morgen maken we het goed!

21 juni camping en zwemmen

De kinderen hadden inderdaad binnen 10 minuten door dat we een zwembad naast de deur hadden. Hadden ja, want we zijn verhuisd naar een plek in het midden van de camping. De plaats waar we eerst stonden was maar zo’n 50 meter verwijderd van de snelweg en dat was toch wel erg gehorig. Volgens mij staan we hier beter.

We hebben vanmorgen nog maar een nacht erbij geboekt. De 7^de nacht was gratis, dus dan is de keuze voor een Nederlander snel gemaakt! We rijden nu gewoon wat eerder richting verhuurstation volgende week maandag. Moet wel gaan lukken!

We hebben vandaag lekker een rustdagje gehouden. De kinderen hebben bijna non stop in het zwembad gelegen (Julia heeft 3 nieuwe vriendinnetjes erbij die haar goed Engels leren ;o)), we hebben boodschappen gedaan (in een soort Whole Foods winkel hier 300 meter vandaan) en daar was het –EINDELIJK- een walhalla voor de vegetariër!!! We hebben een hele hoop vegetarische zooi gekocht en zijn meteen vanavond gaan barbecueën op onze nieuwe mini barbecue.

Hier op de camping staan een hele boel mensen die volgens mij hier wonen. Leuke mensen! Van 1 man kregen we al aangeboden om zijn huis in Las Vegas te gebruiken. Jammer dat we daar nu niet meer komen. Misschien is hij er morgen weer. Moeten we maar eens proberen een verblijf later dit jaar of volgend jaar los te peuteren, haha!

We zijn wel lekker uitgerust voor morgen, want dan gaan we met de ferry en de bus naar hartje San Francisco!! Ik kan bijna niet wachten!

Hier onze eigen interpretatie van Boer zoekt Gooische vrouw:

20 juni Oakhurst - Yosemite - San Francisco Marin RV Park

We zijn de dag begonnen met de camping voor San Francisco te reserveren. We verblijven 6 nachten in het Marin RV Park, op 10 min. lopen van het veer naar de pier in San Francisco.

Toen vertrokken naar Yosemite. Net na binnenkomst gestopt om te ontbijten en daarna ontdekt dat we naast een wilde rivier/ waterval stonden. Ja, dan is het camperleven wel erg mooi!

Na het ontbijt door gereden naar de vallei. De man van het "Toerist Info" heeft niet gelogen. WAT IS HET HIER DRUK!! Daar sta je dan met je 10 meter lange camper…

We hebben een uur gezocht naar een plaats en uiteindelijk vonden we er één precies naast een busstation. Daar namen we de gratis shuttle naar twee watervallen en zorgden dat we optimaal genoten van het uitzicht en meteen hierna maakten we dat we weg waren. Wat een volk! Veel te druk!

Ach, het had sowieso allemaal zo lang geduurd dat we ook moesten gaan omdat we anders weer te laat in SF waren.

Om 22:00 waren we op de camping. We staan pal naast het zwembad, dus ik ben heel benieuwd hoe lang het morgen gaat duren voordat de kindjes erin liggen!

19 juni Delano - Oakhurst

Vandaag is het vaderdag. Ik moet helaas bekennen dat ik eerder eraan dacht om Jos te bellen dan aan het feit dat het vaderdag was. Daarom hebben we geen foto’s van deze heuglijke gebeurtenis.. Julia en Bram hadden wat gemaakt in Nederland en helemaal mee hierheen gesmokkeld zonder dat papa het gezien had. Geweldig!

Ze zijn zo trots op ‘hun’ maaksels (alhoewel Bram bij zijn cadeau zegt: “Hèt Juja maak vanne Papa!, lief hè!”). In ieder geval bedankt mam!! ;o)

Daarna dus Jos gebeld om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Bleken we een dag te laat te zijn…. Nou ja, het was ook vaderdag, dus meteen maar die kans aangegrepen!! Jos, we maken het nog goed hoor! We hopen dat we de Stetson door de douane krijgen, want je weet toch wat ze zeggen hè?: “With a Stetson, you get some!” ;o)

Anyway..

We zijn tot Oakhurst (net voor Yosemite) gereden.

Een vrolijke man bij de Tourist Info weet ons te vertellen dat Yosemite VOL is.

Er is op National Geographic Channel bericht geweest dat er uitzonderlijk mooie watervallen zijn dit jaar (mooier dan ooit). We kunnen volgens hem beter hier een camping zoeken, want hoe korter je bij het park komt, hoe voller ze zitten.

We besluiten de rest van de dag door te brengen bij Brass Lake, een paar mijl verderop (ik moet van Philippe het volgende zeggen: “Alwaar de fantastische Philippe wederom een fantastische plek met magnifiek uitzicht weet te bemachtigen” . Zo en nu 'cut the crap' en verder).

Lake Brass is erg mooi. We staan met de camper zo’n 20 meter van het water af. De kids hebben een strandje om lekker te knoeien, Philippe leest een boek en ik bak brownies en red het zelfs ook nog om in mijn eerste boek te beginnen!! Dit is onverwacht genieten.

Het strandje schittert trouwens wel heel veel en bij nadere inspectie vinden we kleine ‘gouden’ steentjes tussen het zand.

Om 18:00 zijn we weer op de camping. Daar maak ik wat te eten en na een erg leuk potje voetbal gaan de kinderen lekker slapen.

Wij zoeken nog een tijd naar een camping in San Francisco, want deze zijn hartstikke duur. Je betaald hier 50 – 80 dollar zonder tax voor een plaats voor onze camper (en meer). Morgen beslissen we!

18 juni Las Vegas – Premium Outlets – Delano, CA

Ik ben helemaal in m’n nopjes. We zijn namelijk gaan shoppen.

Philippe heeft een klein onbreekbaar helikoptertje gekocht, de kinderen allebei een smashballetje (à $5 die beide binnen een uur kapot waren) en ik heb 2 levi’s jeans samen voor 43 dollar en 4 truitjes. Nadat we uitgeshopt waren zijn we aan de lange rit naar Yosemite begonnen. 

 

We hebben naar mijn idee twee uur te lang gereden en een hele tijd van die twee uur hebben we gespendeerd aan zoeken naar een plaats om te overnachten:

1^ste stop: Bakersfield Wal-Mart, geen supercenter. En de bewaker bleef maar roepen dat ze dicht waren.

2^de stop: Bakersfield RV Park, niemand ‘thuis’ (het was inmiddels 22:15). De buurman had een bordje op zijn poort waarop stond: “Stay Out, Stay Alive!”........

3^de stop: Afgelegen tankstation zonder mensen/trucks oid

4^de stop: NIETS!

5^de stop: Truckers parkeerplaats van America’s Best Value Inn in Delano.

Het is nu 23:30 en ik ben zo moe dat het enige wat ik nog kan izzzzzzzzzzzzzz…….

17 juni Las Vegas Strip

Nou, het is zover hoor. Vanavond zei Julia ook dat ze hier wilde komen wonen.

Ze zijn allebei helemaal in hun nopjes hier en hebben tot 23 uur rond gewandeld. Helaas waren we toen nog niet bij de camper en hebben wij ze het laatste stuk (500 meter) al slapend gedragen. Tjonge, wat zijn slapende kinderen zwaar!! Vooral als je met je paasbeste jurkje aan op hakken loopt…

Ach ze zijn zó lief! Julia zweert elke ochtend dat ze niet zal zeuren die dag en Bram heeft vandaag heel veel gelopen zonder te hangen of zeuren. Ze beginnen het goed door te krijgen dat we met z'n allen de sfeer leuk kunnen krijgen en houden en dat niet alleen papa en mama hier verantwoordelijk voor zijn.

We hebben vandaag twee keer van een buffet gegeten (pfff en tussendoor helemaal niets pfff). Voor vegetariërs hebben ze eigenlijk alleen maar sla, fruit en TOETJES!! Vond ik helemaal niet erg, haha! We hebben het ons goed laten smaken.

Zoals jullie zien heeft Philippe zich inmiddels weer geschoren. Hiep hiep hoi!

Verder zijn we naar de Titanic Exhibition geweest. Heel erg mooi en indrukwekkend. Philippe liep zo blij als een kind naar buiten, want hij heeft een stuk van de echte Titanic aangeraakt.

Brammetje had weer de pechprijs, want hij verveelde zich op een gegeven moment en was wat aan het peuteren aan zo’n glazen hokje toen hij een alarm in werking zette… Een oorverdovend lawaai heeft ervoor gezorgd dat hij het NOOIT meer zal doen.

We zijn ook nog naar de M&M winkel geweest, waar de kinderen allebei hun eigen kleuren hebben mogen ‘tappen’ en daarna nog door naar de fonteinen bij Bellagio. Het was prachtig!!!

Toen ze “Time to say goodbye” startten heb ik even staan snikken. Zo’n mooi schouwspel en dan ook nog een liedje dat we hebben gedraaid op pap z’n crematie. Tja, als je het dan droog houdt ben je een knappe. Ik heb niet om me heen gekeken, maar ik denk dat er wel meer mensen stonden te janken.

Julia en ik hebben nog allebei een ‘jurk’ gekocht. Het zijn twee lappen met een lint eraan en daar kun je verschillende jurkjes mee maken. Julia heeft hem meteen aan gehad als Gala jurk:

Natuurlijk hebben we vandaag ook genoeg aan de kinderen gedacht, want we hebben ook nog lekker gezwommen. Bram vindt het geweldig om gesopt te worden. Het is prachtig om te zien hoeveel plezier hij hierin heeft. Helaas hadden we het fototoestel vergeten…

16 juni Mesquite – Las Vegas

Wat is het hier héét zeg! Ja, ik weet het. Ik val in herhaling, maar WAT IS HET HIER HEET ZEG!!! Dit zijn echte woestijntemperaturen.

We zijn voordat we vanmorgen vertrokken eerst even de WalMart in gelopen, want we hadden een buggy nodig voor Bram. De komende week wordt erg veel lopen door de steden en dat trekt hij niet, dus maar zo’n ieniemienie gammel ding gekocht dat we misschien zelfs bij het vliegveld weg gooien.

Om half 11 waren we in Vegas. We waren te vroeg om in te checken en zijn dus even door het Circus Circus gaan lopen. We waren allebei vergeten hoe groot die hotels hier zijn. Deze heeft zelfs een heel pretpark met achtbaan, wildwater(glij-)baan en vele andere attracties in een overdekte, geairconditionde (hoe schijf je dat??) koepel achter en half in het hotel/casino. Ik vind dit toch wel erg leuk!

Normaal ben ik zo voor natuur en rust, maar dit is de uitzondering op de regel. Wel ben ik nog steeds vegetarisch aan het eten, want het dierenleed is hier (in de USA) alleen maar erger!

Het is hier alleen bloedheet (zoals Julia dat zo leuk kan uitdrukken)! 

We hebben ook meteen gebruik gemaakt van het buffet en zijn ons te buiten gegaan aan toetjes en taartjes. Tja, dat zelf koken maakt je hongerig naar luxe, haha!

Nu staan we op de ‘camping’ naast Circus Circus. Het is een grote parkeerplaats met bij elke plaats elektriciteit, water en riolering, maar we zijn er al achter dat onze airco niet echt werkt.

Ik zit volgens mij alweer een uur achter de computer en begin nu langzaam weg te drijven. Vanavond dus meer, nu eerst iedereen wakker maken en zwemmen!!!

Nadat ik iedereen eindelijk uit z’n diepe slaap had zijn we inderdaad gaan zwemmen. Wat was dat lekker! We hebben de kinderen hier allebei een zwembandje gekocht en daar zijn ze heel vrij mee. Bram zwemt het hele bad over in z’n eentje en wil constant onder water gesopt worden om vervolgens gierend van de lach weer boven te komen. Julia doet het wat rustiger aan, maar heeft zo veel zelfvertrouwen dat ze soms haar bandje uit doet en zo kunstjes probeert te doen. Tonny niet bang zijn, we houden ze de hele tijd in de gaten.

Ik hoopte touwens eindelijk eens bruin te worden, maar volgens mij hebben we zonnemelk met een te hoge factor. We verbranden helemaal niet, maar het bruin is ook ver te zoeken…

We kwamen nog Nederlandse mensen tegen die uit Texas kwamen. Ze wonen daar nu een jaar en zullen nog een paar jaar blijven. Ze hadden twee kinderen die (schat ik) 8 en 10 waren en die hadden zich heel goed aangepast in Amerika. Hij vertelde dat ze in de zomer in Texas binnen zitten vanwege de hitte en in de winter 8 maanden lekker buiten. :o)zucht(o:  Dat zou mij ook wel kunnen bevallen!

Philippe heeft het er vaker over dan ik. Ik denk dat ik toch wel heimwee zou krijgen als ik hier zou komen wonen, maar dromen mag toch altijd, hè?

Na het zwemmen hebben we in de camper gegeten en daarna zijn we de strip op gegaan (alhoewel, het duurde een half uur voordat we de uitgang van Circus Circus hadden gevonden, want daar moet je doorheen om bij de Strip te komen). 

Toen we buiten stonden was het al 20:00 en we gaven Julia de keuze tussen de twee kortst bijzijnde hotels: Piratenshow bij Tresure Island of naar de bootjes en mooie schilderingen in The Venetian kijken. Ze koos –obviously- voor de piratenshow, maar deze was net voorbij toen we aan kwamen. Jammer! Dan toch maar naar het Venetian. De kanalen buiten zijn leeg voor onderhoud, maar die van binnen werken nog. 

Wat is dit hotel toch mooi! Niets is te gek in Vegas, dat blijkt maar weer. Er varen echte Italiaanse schuiten door de winkelstraat en het lijkt door de schilderingen alsof we buiten lopen bij daglicht. 

Elke grotere ruimte is benut voor het echte werk. In de ene hal is een waterval van zo’n 8 meter in een andere een mega grote schildering op het plafond, compleet met gouden omlijsting, marmeren vloeren, een mozaïek kunstwerk onder water dat als wensput gebruikt wordt… We hadden het natuurlijk al eens gezien, maar toch maakt het weer indruk. Julia vindt het trouwens super leuk om hier te shoppen, want ze hebben hier overal diamanten (ook op de kleren volgens Julia) en roze schoenen met naaldhakken (“Mama, dat zijn leuke schoenen voor jou! Doe eens aan!”).

Om 22:40 kwamen we terug bij de camper. Philippe met Julia op de nek en ik achter dat @#$%@# kinderwagentje. Dat was toch wel een beetje een vergissing. Het is net een poppenwagentje, zo klein. Gelukkig vind Julia het leuk om Bram te duwen als ze tenminste niet zo moe is als nu….

15 juni Page – Zion – Mesquite

Wat is het hier heet zeg! We kunnen goed merken dat we in de woestijn zijn!

We zijn vanmorgen vroeg vertrokken uit Page en zijn door gereden naar Zion Canyon. 

Philippe had van het Alles Amerika forum een trail (canyon Overlook Trail) van 1 mijl (1,6 km) gepikt waarbij je een uitzicht hebt op de vallei/ canyon.

Na een tijdje wachten (je merkt dat er ook al veel Amerikanen zijn die vrij hebben, want het was behoorlijk druk op de kleine parkeerplaats) hadden we een plek voor de camper en zijn we begonnen aan de trail. Wat een juweeltje! Het was een erg steil en erg eng (letterlijk en figuurlijk) paadje dat langs afgronden en door kloven in de berg leidde en overal zag je kleine hagedisjes en ander klein wild. De kinderen vonden het wel avontuurlijk en ik hield op sommige momenten mijn hart vast, maar ik had het niet willen missen!

Het uitzicht vond ik zelf wat minder. Ik vind het bij deze canyon indrukwekkender als ik erin sta, wat ook mogelijk is.

Na dit super steile, smalle, hete en zanderige avontuur gingen we door de tunnel. Onze camper is te groot om op 1 rijstrook te rijden, dus werd speciaal voor ons de tunnel vrij gehouden zodat we in het midden van deze pikkedonkere tunnel konden rijden. De kinderen gierden van het lachen, want achterin zag je geen hand voor ogen, behalve als er een bocht kwam, want dan was er een opening in de berg gemaakt.

In de canyon zelf mag je niet rijden dus hebben we onze camper geparkeerd bij het visitorcenter en zijn in de shuttle gesprongen.

Van daaruit hebben we twee stops genomen, namelijk Weeping rock (hier sta je in een soort kloof waar het water langs de rots boven je naar beneden valt, waardoor de rots lijkt te huilen) en de allerlaatste (ben even de naam vergeten). Bij deze laatste stop hebben we lekker met z’n allen in de rivier gestaan en Philippe heeft met de kinderen dammen gebouwd.

Naast ons kwamen later nog twee herten grazen. Wat is Amerika toch mooi!

Julia vroeg al een tijdje wanneer we nu eens in een restaurant gaan eten (ja, dames en heren, jullie zullen het niet geloven, maar we hebben nog niet ‘uit-’gegeten!) en we vonden het ook wel een tijd om ons te laten verwennen ;o). We hebben heerlijk gegeten, maar de bediening was slecht. Philippe had een braampje aan zijn vork en heeft zijn lip een klein beetje open gehaald. Een normale Amerikaan zou hiervoor het restaurant aanklagen, maar wij hebben het even vermeld en de reactie viel ons zwaar tegen! Ze keek alsof we gek waren en zei dat ze het zou door geven.. Nou, die fooi kon ze wel vergeten!

Na het eten besloten we zo lang door te rijden als kon en dat was tot bij Mesquite, waar we overnacht hebben bij WalMart. We hoeven morgen nog maar een goed uur te rijden en dan zijn we in Las Vegas!