We hebben besloten om nog een nacht op deze camping te blijven. Even wat rust en we hebben het zwembad van de lodge nog niet uitgeprobeerd, vandaar.
We zijn begonnen met boodschappen doen en tanken en toen door gereden naar Horseshoe Bend. Althans, dat dachten we. Halverwege werden we ineens de WalMart in getrokken. We kwamen allemaal met nieuwe schoenen naar buiten.
Daarna toch echt naar Horseshoe Bend. Het was een hele wandeling, maar het was het waard. Mooi!
De kinderen vonden het niet de moeite waard en hadden last van de hitte. Zo erg zelfs dat Julia op een gegeven moment begon te huilen. Dus liepen er weer twee pakezels door het mulle zand berg op en af te sjouwen. Ze gaan ook steeds te laat slapen..
En toen was het tijd voor Antelope Canyon. Een canyon van op veel plaatsen 1 meter breed en soms 40 meter hoog. Heel af en toe vindt hier een ‘flash flood’ plaats en dan vult de canyon zich met water. Door dit water worden de mooiste vormen gecreëerd en door de lichtinval is dit nog eens extra bijzonder. We werden gebracht met een grote 4 x 4 die Bram natuurlijk een Monstertruck noemde. Het was een erg leuk en hobbelig ritje en de kinderen kregen er weer goede zin van.
In de canyon gold eens een keer het tegenovergestelde van normaal. Het was namelijk nóg mooier op een foto dan in het echt. Dus geniet mee:
Toen was het tijd voor de kids en we zijn naar het zwembad gegaan. Heerlijk gezwommen in het (weer) ijskoude water. Onderweg zagen we nog een 'heavy load'. Een enorme boot, die vervoerd werd over de weg. 3 escorte voertuigen ervoor en 3 er achter.
’s Avonds na het eten zagen we een haas en de kinderen wilden hem een worteltje geven. Toen begon Bram ineens hartverscheurend te huilen. Was hij met z’n nieuwe cars crocs in een mierenhoop gaan staan. De mieren waren in z’n schoentje gekropen en hadden hem op 3 plaatsen gestoken. En dat zijn hier geen normale mieren. Supermieren waarvan de steek echt goed pijn doet. Mij heeft er ook al één gehad gisteren op het strand.
De arme stakker zit het niet mee. Gelukkig is hij het meestal de volgende dag al vergeten.
Ik heb zelf ook nogal wat pech. Zo heb ik nog steeds een korst op mijn knie van het vallen in Yellowstone, stoot ik me constant aan álles en heb ik me vanavond zo hard gestoten aan mijn teen dat er bloed onder mijn nagel vandaan komt…(heb hem gelakt, dus ik weet gelukkig niet hoe erg het is, haha!)
Ach ja, als dat alles is! We genieten met volle teugen en we nemen graag deze mini tegenslagen op de koop toe!!
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen