16 juni Mesquite – Las Vegas

Wat is het hier héét zeg! Ja, ik weet het. Ik val in herhaling, maar WAT IS HET HIER HEET ZEG!!! Dit zijn echte woestijntemperaturen.

We zijn voordat we vanmorgen vertrokken eerst even de WalMart in gelopen, want we hadden een buggy nodig voor Bram. De komende week wordt erg veel lopen door de steden en dat trekt hij niet, dus maar zo’n ieniemienie gammel ding gekocht dat we misschien zelfs bij het vliegveld weg gooien.

Om half 11 waren we in Vegas. We waren te vroeg om in te checken en zijn dus even door het Circus Circus gaan lopen. We waren allebei vergeten hoe groot die hotels hier zijn. Deze heeft zelfs een heel pretpark met achtbaan, wildwater(glij-)baan en vele andere attracties in een overdekte, geairconditionde (hoe schijf je dat??) koepel achter en half in het hotel/casino. Ik vind dit toch wel erg leuk!

Normaal ben ik zo voor natuur en rust, maar dit is de uitzondering op de regel. Wel ben ik nog steeds vegetarisch aan het eten, want het dierenleed is hier (in de USA) alleen maar erger!

Het is hier alleen bloedheet (zoals Julia dat zo leuk kan uitdrukken)! 

We hebben ook meteen gebruik gemaakt van het buffet en zijn ons te buiten gegaan aan toetjes en taartjes. Tja, dat zelf koken maakt je hongerig naar luxe, haha!

Nu staan we op de ‘camping’ naast Circus Circus. Het is een grote parkeerplaats met bij elke plaats elektriciteit, water en riolering, maar we zijn er al achter dat onze airco niet echt werkt.

Ik zit volgens mij alweer een uur achter de computer en begin nu langzaam weg te drijven. Vanavond dus meer, nu eerst iedereen wakker maken en zwemmen!!!

Nadat ik iedereen eindelijk uit z’n diepe slaap had zijn we inderdaad gaan zwemmen. Wat was dat lekker! We hebben de kinderen hier allebei een zwembandje gekocht en daar zijn ze heel vrij mee. Bram zwemt het hele bad over in z’n eentje en wil constant onder water gesopt worden om vervolgens gierend van de lach weer boven te komen. Julia doet het wat rustiger aan, maar heeft zo veel zelfvertrouwen dat ze soms haar bandje uit doet en zo kunstjes probeert te doen. Tonny niet bang zijn, we houden ze de hele tijd in de gaten.

Ik hoopte touwens eindelijk eens bruin te worden, maar volgens mij hebben we zonnemelk met een te hoge factor. We verbranden helemaal niet, maar het bruin is ook ver te zoeken…

We kwamen nog Nederlandse mensen tegen die uit Texas kwamen. Ze wonen daar nu een jaar en zullen nog een paar jaar blijven. Ze hadden twee kinderen die (schat ik) 8 en 10 waren en die hadden zich heel goed aangepast in Amerika. Hij vertelde dat ze in de zomer in Texas binnen zitten vanwege de hitte en in de winter 8 maanden lekker buiten. :o)zucht(o:  Dat zou mij ook wel kunnen bevallen!

Philippe heeft het er vaker over dan ik. Ik denk dat ik toch wel heimwee zou krijgen als ik hier zou komen wonen, maar dromen mag toch altijd, hè?

Na het zwemmen hebben we in de camper gegeten en daarna zijn we de strip op gegaan (alhoewel, het duurde een half uur voordat we de uitgang van Circus Circus hadden gevonden, want daar moet je doorheen om bij de Strip te komen). 

Toen we buiten stonden was het al 20:00 en we gaven Julia de keuze tussen de twee kortst bijzijnde hotels: Piratenshow bij Tresure Island of naar de bootjes en mooie schilderingen in The Venetian kijken. Ze koos –obviously- voor de piratenshow, maar deze was net voorbij toen we aan kwamen. Jammer! Dan toch maar naar het Venetian. De kanalen buiten zijn leeg voor onderhoud, maar die van binnen werken nog. 

Wat is dit hotel toch mooi! Niets is te gek in Vegas, dat blijkt maar weer. Er varen echte Italiaanse schuiten door de winkelstraat en het lijkt door de schilderingen alsof we buiten lopen bij daglicht. 

Elke grotere ruimte is benut voor het echte werk. In de ene hal is een waterval van zo’n 8 meter in een andere een mega grote schildering op het plafond, compleet met gouden omlijsting, marmeren vloeren, een mozaïek kunstwerk onder water dat als wensput gebruikt wordt… We hadden het natuurlijk al eens gezien, maar toch maakt het weer indruk. Julia vindt het trouwens super leuk om hier te shoppen, want ze hebben hier overal diamanten (ook op de kleren volgens Julia) en roze schoenen met naaldhakken (“Mama, dat zijn leuke schoenen voor jou! Doe eens aan!”).

Om 22:40 kwamen we terug bij de camper. Philippe met Julia op de nek en ik achter dat @#$%@# kinderwagentje. Dat was toch wel een beetje een vergissing. Het is net een poppenwagentje, zo klein. Gelukkig vind Julia het leuk om Bram te duwen als ze tenminste niet zo moe is als nu….