Gisteren zijn we in minder dan twee uur naar Schiphol gereden. Bij aankomst op het mega grote parkeerterrein bleek dat we best ver moesten lopen met onze tassen en kwamen we er achter dat van mijn tas een wieltje afgebroken was. Gelukkig heb ik een supersterke man en hij heeft mijn tas gedragen.
De kinderen lachten en zongen aan één stuk door, dat hielp zeker mee om de spirit erin te houden. Bij de douane hadden ze nog steeds zo’n goede zin en zeiden ze zelfs allebei hun eigen naam (quite an accomplishment for our children, haha). Julia zong later:” Jaja! Vandaag gaan we van de wereldbol af!” Ze hadden echt heel goede zin.
Onderstaand stukje schreef ik in het vliegtuig:
0:50 Nederlandse tijd. Buiten is het -62 graden Celsius, we zitten op 12300m hoogte. Over ongeveer 40 minuten zijn we in Mineapolis. Philippe en de kinderen hebben alle drie geslapen. Gelukkig! Ik niet. Ik ben op een professionele, Amerikaanse manier uit mijn Nederlandse ritme gehaald met pretsels, lasagna, een stuk pizza met ijs na en 3 nieuwe films. De volgende vlucht hoef ik niets meer, anders ben ik onherkenbaar als we in Denver aankomen.
Op een gegeven moment hadden we 9 uur gevlogen en we zagen vlak voor het landen de grond. Julia keek geïnteresseerd naar buiten en zei: “Ik wil oma’s huis zien!”
Ze hebben beide vluchten en bij het wachten niks gezeurd of geruzied. Voor ons is het duidelijk. Het heeft wel degelijk zin om deze reis nu al te maken!!
Het is nu 5:15 plaatselijke tijd, 13:15 in Nederland en we zijn allemaal klaarwakker. Toen we gingen slapen dacht ik nog dat het zou gaan lukken (na 26 uur wakker te zijn geweest), maar helaas. De Nederlandse klok tikt nog…
Straks lekker zwemmen met Julia en Bram (hebben ze dubbel en dwars verdiend) terwijl Philippe zijn grote trots gaat ophalen.
We houden jullie op de hoogte van onze genietvakantie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten