This is heaven!
De dag had niet beter kunnen beginnen als hier. We werden allebei tegelijk vlak voor zonsopkomst wakker. We zijn toen meteen opgestaan en….
Ik ben sprakeloos… sorry, op deze foto is het nog steeds niet zo mooi als in het echt.
Gisteren deed de laptop het ineens niet meer. Philippe denkt dat het een zekering is. Hij is even wat gereedschap gaan vragen bij de ‘buren’ en toen zijn we aan de praat gekomen. Het is een stel van rond de 55 jaar, hij komt uit Australie en zij uit San Diego. Ze ‘wonen’ elk jaar een half jaar thuis in Australie en een half jaar in hun Camper-met-auto-combinatie in de USA. They are living our dream! Mam en Jan, is dit niet wat voor jullie? Campertje kopen en dan gaan (naar de USA welteverstaan) wanneer je wilt. We hoorden van hun dat deze camping normaal $10 kost plus $10 toegang tot het park, maar natuurlijk hebben wij alweer geluk en kunnen we zo weg rijden zonder te betalen.
Toen op naar Page. Daar gingen we eerst naar een garage waar ze onze camper maakten. (gelukkig, want we wisten inmiddels niet meer hoe laat het was, onze telefoons waren leeg, de navigatie deed het niet meer, de kinderen konden geen filmpje kijken en ook het fototoestel gaf aan een leeg batterijtje te hebben). Het lag aan onze omvormer, die we gebruiken zodat Julia en Bram lekker een filmpje kunnen kijken op lange afstanden. Hij is kapot, want toen we hem wilden insteken vloog de zekering er weer uit. Gelukkig had Philippe twee reserve zekeringen geregeld bij de garage (die zich trouwens $87 rekenden voor het vervangen van twee zekeringen, op kosten van Apollo natuurlijk!).
Na dit debacle, dat toch weer in totaal zo’n 2,5 uur duurde was het te laat (en hadden de kinderen het gehad) om nog naar Antelope Canyon te gaan, dus zijn we rechtstreeks naar de camping gereden. Eenmaal daar hebben Philippe en de kinderen lekker gezwommen in Lake Powell en daarna hebben we in de harde wind gebarbecued, wat niet zo’n succes was.
Bram liep zich nog even vol met z’n neus tegen de (vaste) picknicktafel aan, wat resulteerde in een bloedneus en een heel zielig manneke… We hebben lekker geknuffeld en daarna nog even met de auto’s gespeeld en toen was het weer over.
Nu zitten we in het donker voor onze camper in de warme föhnwind de mails te beantwoorden en naar de radio te luisteren.
Tja, ik hoop dat jullie niet té jaloers worden, want dan leest straks niemand meer over onze avonturen. Ik kan het gewoon niet anders brengen…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten