Wat is het hier heet zeg! We kunnen goed merken dat we in de woestijn zijn!
We zijn vanmorgen vroeg vertrokken uit Page en zijn door gereden naar Zion Canyon.
Philippe had van het Alles Amerika forum een trail (canyon Overlook Trail) van 1 mijl (1,6 km ) gepikt waarbij je een uitzicht hebt op de vallei/ canyon.
Na een tijdje wachten (je merkt dat er ook al veel Amerikanen zijn die vrij hebben, want het was behoorlijk druk op de kleine parkeerplaats) hadden we een plek voor de camper en zijn we begonnen aan de trail. Wat een juweeltje! Het was een erg steil en erg eng (letterlijk en figuurlijk) paadje dat langs afgronden en door kloven in de berg leidde en overal zag je kleine hagedisjes en ander klein wild. De kinderen vonden het wel avontuurlijk en ik hield op sommige momenten mijn hart vast, maar ik had het niet willen missen!
Het uitzicht vond ik zelf wat minder. Ik vind het bij deze canyon indrukwekkender als ik erin sta, wat ook mogelijk is.
Na dit super steile, smalle, hete en zanderige avontuur gingen we door de tunnel. Onze camper is te groot om op 1 rijstrook te rijden, dus werd speciaal voor ons de tunnel vrij gehouden zodat we in het midden van deze pikkedonkere tunnel konden rijden. De kinderen gierden van het lachen, want achterin zag je geen hand voor ogen, behalve als er een bocht kwam, want dan was er een opening in de berg gemaakt.
In de canyon zelf mag je niet rijden dus hebben we onze camper geparkeerd bij het visitorcenter en zijn in de shuttle gesprongen.
Van daaruit hebben we twee stops genomen, namelijk Weeping rock (hier sta je in een soort kloof waar het water langs de rots boven je naar beneden valt, waardoor de rots lijkt te huilen) en de allerlaatste (ben even de naam vergeten). Bij deze laatste stop hebben we lekker met z’n allen in de rivier gestaan en Philippe heeft met de kinderen dammen gebouwd.
Naast ons kwamen later nog twee herten grazen. Wat is Amerika toch mooi!
Julia vroeg al een tijdje wanneer we nu eens in een restaurant gaan eten (ja, dames en heren, jullie zullen het niet geloven, maar we hebben nog niet ‘uit-’gegeten!) en we vonden het ook wel een tijd om ons te laten verwennen ;o). We hebben heerlijk gegeten, maar de bediening was slecht. Philippe had een braampje aan zijn vork en heeft zijn lip een klein beetje open gehaald. Een normale Amerikaan zou hiervoor het restaurant aanklagen, maar wij hebben het even vermeld en de reactie viel ons zwaar tegen! Ze keek alsof we gek waren en zei dat ze het zou door geven.. Nou, die fooi kon ze wel vergeten!
Na het eten besloten we zo lang door te rijden als kon en dat was tot bij Mesquite, waar we overnacht hebben bij WalMart. We hoeven morgen nog maar een goed uur te rijden en dan zijn we in Las Vegas!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten